List

Σκέφτομαι· ίσως το κρισιμότερο ερώτημα που εγείρει η προσφυγική κρίση, αυτή τη στιγμή, δεν αφορά την ένταση και τη διάρκειά της ούτε το αν οι ευρωπαϊκές χώρες θα δεχθούν να φιλοξενήσουν περισσότερους πρόσφυγες. Το κρισιμότερο ερώτημα, το οποίο θα πρέπει να θέσουμε πρωτίστως στον εαυτό μας, είναι κατά πόσο εμείς, οι λαοί της Ευρώπης, δεχόμαστε να γίνουν οι χώρες μας κοινωνίες, οι οποίες δεν θα διστάσουν να λάβουν κάθε είδους μέτρα προκειμένου να σταματήσουν τη ροή των προσφύγων. Στα δικά μας, θέλουμε η Ελλάδα να είναι η χώρα που δεν διστάζει να λάβει κάθε είδους μέτρα ώστε να σταματήσει τους πρόσφυγες;

Το ερώτημα είναι εξαιρετικά κρίσιμο.

Τους τελευταίους μήνες, με μεγαλύτερη ένταση, οι διάφορες ευρωπαϊκές χώρες διατυπώνουν ποικίλες ιδέες για το πώς ο ευρωπαϊκός προορισμός θα γίνει λιγότερο ελκυστικός στους πρόσφυγες και τους μετανάστες: φράχτες, περιπολίες στη θάλασσα, συνοριακοί έλεγχοι, επαναπροωθήσεις, κτλ. Τίποτα από αυτά δεν έχει αποδειχθεί αρκετά αποτελεσματικό. Χθες, μεταξύ πολλών άλλων οι οποίοι έχουν εκφράσει την ίδια άποψη στο παρελθόν, ο επικεφαλής της Frontex, Φαμπρίς Λεγκέρι, παραδέχθηκε ότι οι φράχτες και οι περιπολίες στη θάλασσα δεν πρόκειται να σταματήσουν τη ροή των προσφύγων. Κατά την εκτίμησή του, «επιτυχία θα ήταν αν οι αριθμοί μεταναστών και προσφύγων παραμείνουν σταθεροί σε σχέση με το 2015».

Εφόσον γνωρίζουμε ήδη ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί ως τώρα για τη μείωση της ροής των προσφύγων έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικά κι εφόσον το αίτημα για τον περιορισμό της έλευσης προσφύγων στην ευρωπαϊκή επικράτεια παραμένει, θα πρέπει μάλλον οι ευρωπαϊκές χώρες να λάβουν δραστικότερα μέτρα, ώστε να γίνουν λιγότερο ελκυστικές, σωστά; Κάτι πιο δραστικό, ας πούμε, από το να παρακολουθούμε τον πνιγμό ανηλίκων στο Αιγαίο.

Σε αυτή τη λογική, η χώρα υποδοχής θα πρέπει μάλλον να δημιουργεί μια καθημερινότητα με προκλήσεις όμοιες ή χειρότερες της χώρας καταγωγής των προσφύγων, η οποία είναι σε εμπόλεμη κατάσταση. Δηλαδή, μια κόλαση (με υποσιτισμό, διακρίσεις, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια). Η κατάσχεση χρημάτων και τιμαλφών, στο παράδειγμα της Δανίας, θα μπορούσε να θεωρηθεί μόνο η αρχή.

Τότε, πράγματι, ίσως η ροή των προσφύγων σταματήσει. Κι Εμείς, θα μπορούμε πλέον να κοιμόμαστε ήσυχοι, να πηγαίνουμε τα παιδιά Μας στις παιδικές χαρές, να απολαμβάνουμε το ζωτικό Μας χώρο. Αλήθεια; Θα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι σε μια κοινωνία ικανή να τα κάνει όλα αυτά;

Πρώτη δημοσίευση: http://theblacksheepstory.com/%CE%BF-%CF%8D%CF%80%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *